Osiągnięcia oceniane są co najmniej raz w roku szkolnym na podstawie samodzielnie przeprowadzonego badania na zadany temat. Oceniane umiejętności oznaczone są poniżej literami od A do E

Przedstawienie do oceny pracy skopiowanej z Internetu lub wykonanej całkowicie niesamodzielnie oznacza otrzymanie oceny niedostatecznej za każdą ocenianą umiejętność oraz oceny nagannej ze sprawowania za pospolite przestępstwo kradzieży praw autorskich lub oszustwa.

A.   gromadzenie i selekcjonowanie danych

dopuszczający: uczeń gromadzi dane według klucza tematycznego, nie zwracając uwagi na ich przydatność w planowaniu pomiarów lub stawianiu hipotez, z większości tych danych nie korzysta w rozwiązaniu problemu, informacje czerpie głownie z serwisów internetowych

dostateczny: uczeń gromadzi dane pozwalające zaplanować pomiary zgodne z celem badania, korzysta z zalecanych przez nauczyciela podręczników szkolnych, odwołuje się w opisie doświadczenia do większości z prezentowanych danych (np. szybkość to droga dzielona przez czas, należy zmierzyć drogę i czas jej przebycia)

dobry: uczeń gromadzi dane  pozwalające opisać badane zjawisko, trafnie zaplanować  pomiary i ocenić ich wiarygodność (np. mierząc współczynnik załamania światła w cieczy powołuje się na wzory z podręczników oraz istotę zjawiska załamania, którą jest zmiana kierunku rozchodzenia się światła po przejściu przez granicę ośrodków), oceniając wiarygodność wyników pomiarów porównuje je z  danymi z tablic fizycznych 

bardzo dobry: uczeń gromadzi dane pozwalające wyjaśnić badane zjawisko (np. zasada Huygensa dla wyjaśnienia interferencji lub ugięcia fal) i na tej podstawie wskazać sposoby kontrolowania czynników mogących wpływać na jego przebieg

celujący: uczeń gromadzi dane pozwalające zaplanować pomiary, ocenić wiarygodność otrzymanych wyników i sformułować hipotezy dla warunków, w których odbywa się badanie(np. jaka powinna być częstotliwość dźwięku, aby w zjawisku odbicia fali od zakrzywionej powierzchni można było znaleźć ognisko dla tej powierzchni, a nie kolejne maksima interferencyjne),

B.   wnioskowanie i dowodzenie prawdziwości stwierdzeń

dopuszczający: uczeń podaje trafne proste stwierdzenia bez dowodów i uzasadnień,

dostateczny: uczeń wyjaśnia niektóre procedury działania i podaje uzasadnienia dla własnych stwierdzeń powołując się na potoczne obserwacje lub proste analogie do innych procesów, ocenia jakościowo dokładność otrzymywanych wyników (np. bierze pod uwagę „rozrzut” otrzymywanych wyników)

 dobry: uczeń opisuje i uzasadnia stosowane procedury pomiarowe i obliczeniowe, ocenia wiarygodność otrzymanych wyników na podstawie obliczonych względnych niepewności pomiarowych, dowodzi prawdziwości swoich stwierdzeń w oparciu o wiedzę naukową

bardzo dobry: uczeń buduje rozwinięte wypowiedzi opisowe w języku fizyki, przedstawia rozumowania wyjaśniające kluczowe wyniki badania, sprawdza zgodność w granicach błędu otrzymanych wyników pomiarów z danymi tablicowymi

celujący: uczeń relacjonuje w pełni tok rozumowania i działania, swobodnie i poprawnie wypowiadając się w języku fizyki, podaje matematyczne dowody wygłaszanych stwierdzeń

C.   wskazywanie własności obiektów i zjawisk oraz formułowanie hipotez o związkach między nimi

dopuszczający: uczeń przewiduje wynik badania powołując się na proste jakościowe odniesienia do potocznych obserwacji,

dostateczny: uczeń przewiduje wynik pomiaru lub zachowanie układu powołując się na ilościowe odniesienia do potocznych sytuacji,

dobry: uczeń przewiduje wynik pomiaru powołując się na wiedzę naukową, wskazuje tylko oczywisty główny czynnik decydujący o przebiegu lub wyniku badania

bardzo dobry: uczeń przewiduje wynik badania wiedząc, że dane teoretyczne są tylko idealizacjami wynikającymi z przyjętych modeli fizycznych, bierze pod uwagę założenia tych modeli i wynikające stąd przybliżenia,

celujący: uczeń w oparciu o wiedzę naukową przewiduje wynik badania rozważając wpływ  wielu czynników; uzasadnia, które z tych czynników decydują o wyniku badania;

D.   planowanie i prowadzenie pomiarów

dopuszczający: uczeń planuje pomiary nie rozważając ich trafności lub nie biorąc pod uwagę wiarygodności wyników (np. poprzestaje na jednokrotnym zmierzeniu rozważanej wielkości fizycznej),

dostateczny: uczeń planuje trafne (zgodne z celem badania) pomiary, bada powtarzalność otrzymywanych wyników,

dobry: uczeń planuje wykonanie serii pomiarowych oraz obliczanie niepewności pomiarowych, na podstawie wiedzy naukowej przewiduje możliwe do otrzymania wyniki pomiarów,

bardzo dobry: uczeń planuje pomiary tak, aby na każdym etapie badania otrzymywać wiarygodne wyniki - planuje pomiary wstępne i na ich podstawie wybiera procedurę pomiarową dającą najlepszą dokładność,

celujący: uczeń planuje pomiary uwzględniając wpływ wielu czynników na otrzymywane wyniki, planuje sposób kontrolowania tych czynników tak, aby można było wnioskować zgodnie z kanonami Mill’a.

Kanony Milla- sformułowane przez Johna Stuarta Milla w 1843 roku tzw. schematy wnioskowania indukcyjnego. Zgodnie z intencją autora, kanony miały pomóc w rozwiązaniu problemu indukcji. Pozwalają ustalić związki przyczynowe między występowaniem zjawisk różnego rodzaju. Mill zdefiniował następujące kanony:

• kanon jednej zgodności - dotyczy związków pomiędzy przyczyną a skutkiem danego zjawiska;
• kanon jednej różnicy - ma miejsce wtedy, kiedy możemy wskazać warunki niezbędne do zaistnienia danej sytuacji;
• kanon zmian towarzyszących - możemy zastosować wówczas, kiedy zaobserwujemy zmiany w natężeniu zjawiska w zależności od sytuacji towarzyszących;
• kanon zgodności i różnicy;
• kanon reszty.

E.    prezentacja wyników pomiarów i ocena ich wiarygodności

dopuszczający: uczeń przedstawia bezpośrednie wyniki pomiarów nieujęte w tabele, dane są nieuporządkowane i  nie dają się szybko przeglądać, dokładność danych jest szacowana jakościowo bez obliczania niepewności pomiarowych,

dostateczny: uczeń przedstawia dane w tabelach, których nagłówki kolumn zawierają nazwę zmiennej i jej jednostkę, obliczone są średnie, niepewności pomiarowe szacowane są według prostych algorytmów opisanych na lekcji lub w zalecanym podręczniku ,

dobry: uczeń porównuje otrzymane wyniki  z danymi dostępnymi w literaturze przedmiotu, wyniki serii pomiarowych przedstawia w postaci histogramów oraz tabel, których nagłówki zawierają oznaczenie zmiennej, jej jednostkę i w przypadku danych obliczanych – wzór, z którego korzystano, jeżeli prezentowany jest związek między dwoma rożnymi danymi praca zawiera wykres punktowy z poprawnie wyskalowanymi i opisanymi osiami (uczeń poprawnie wybiera zmienną niezależną – tzn. kontrolowaną – oraz zależną poprawnie przedstawiając je na osiach)

bardzo dobry: dla  wykresu uczeń podaje typ funkcji, która może opisywać zależność między danymi, dopasowuje różne krzywe do punktów pomiarowych wybierając jako rozwiązanie tę, dla której współczynnik R² (patrz linia trendu w arkuszu kalkulacyjnym EXCEL) jest najbliższy jedności

celujący: uczeń podaje interpretację fizyczną współczynników dopasowania krzywej do punktów pomiarowych  i na tej podstawie podaje wartość mierzonej wielkości, sprawdza, czy otrzymana wartość zgadza się w granicach błędu z obliczonymi średnimi,  niepewności pomiarowe szacuje zaawansowanymi metodami (podaje na przykład odchylenie standardowe, oblicza względne niepewności pomiarowe wielkości złożonych)